همبستگی اجتماعی از منظر قرآن و روایات

در زمانی که اختلافات خانمان سوز دامن جامعه اسلامی را فراگرفته و قرائت­های مختلف از اسلام ارائه شده است، هرکس با هر نوع فکری، داعیه­ی اسلام ناب محمدی را سر می­دهد. با تفکر سلفی­گری و طالبانیسمی قرائت جدید از اسلام ارائه نموده است. ضروری است جایگاه همبستگی اجتماعی با توجه به منابع غنی قرآنی، روایی و سخنان دانشمندان، عالمان و مصلحان جهان اسلام مورد تفحص و تحقیق قرار گیرد؛ به دلیل این که همبستگی اجتماعی، آن هم از نوع اسلامی آن ، یکی از مهم‌ترین ایده‌ها و آرمان‌هایی مورد توجه هر مسلمان آزاده‌ای از صدر اسلام تاکنون بوده است.. این تحقیق برآن است، تا نقش آموزه های دینی و اسلامی را در همبستگی امت اسلامی و ترویج فرهنگ همگرایی مذاهب اسلامی؛ بررسی نماید. این پژوهش از نظر هدف توسعه­ای و از لحاظ گردآوری اطلاعات اسنادی  کتابخانه­ای از حیث روش توصیفی ـ تحلیلی است. یافته­های به دست آمده از تحلیلی-توصیفی بیانگر آن است که مفاهم این تحقیق از آنجای که مبتنی بر اصول و مبانی وحدت بخش چون خدا، پیامبر، قرآن و معاد است توانسته نقش اساسی و محوری را در همبستگی اجتماعی و ترویج فرهنگی همگرایی میان مذاهب اسلامی بازی نماید؛ زیرا در دهه­های اخیرتلاش  فراوان به وسیله عالمان و شخصیت­های برجسته به خصوص حضرت امام (ره) و رهبر فرزانه انقلاب بر مشترکات تکیده شود، فرهنگ گفتگو و بیان اندیشه­ها به شکل منطقی ترویج گردد، همدلی و محبت میان مسلمانان افزایش یابد و از افراط و تفریط جلوگیری به عمل آید.